آمنه

آمــنــه در کـلاس بــهــار اســت
آمنه هـمـکلاس نسـیـم اســت
مـــشـــق پـرواز را دوسـت دارد
چون که همسایه یاکریم است
 
                           باز هم مشق های شبش را
                           تـــوی تــقــویــم بـابـا نـوشـته
                           مـــطـــئـــنـــم کـه دربـــــاره او
                           بــــاز این هـفته انـشا نوشته

                                                    مینشیند لـب حوض سنگی
                                                    مــیــچـکد اشک او دانه دانه
                                                    با همان چــند تا بچه ماهی
                                                    درد دل مـــیـــکــند کــودکانه

بــــاز دیـــروز بــا گـریـه مـیـگفت
«آی... بـــابـــای مـن را ندیدید؟
گفته بودم که مادرمریض است
راســتــی حــال او را نـپرسید؟

                         مـیـشـنـاسـیـد بـابـای مـن را؟
                         او یک باره از پـیــش ما رفــــت
                         او با ساکی از عطر و لـــبــخند
                         صبح زودی از این روستا رفت»

                                                   دخــتـــر کــنــجکــاو اسـت، امّا
                                                   لهجه بچه ماهی بلد نــیـست
                                                   دوست دارد بدانــد کــه غـــصه
                                                   در لغت نامه ماهیان چیست؟

نمره بـــیــست دینی اش را
باز دیشب به بابا نشان داد
خانه از بــوی گیلاس پر شد
تا که بــابـا لبش را تکان داد

                      آمنه دانش آموز خوبی اسـت
                      در دلــش نـوبـهـار امید اسـت
                      روی جلد کتابش نــوشــتـــه:
                      آمنه دختر یک شهید است... 

اثری از حمید هنرجو